Od mnogih pomagala koje je čovjek morao imati na svome imanju važno mjesto zauzimala je lojtra, odnosno ljestve. Ime je nastalo od njemačke istoznačnice (Lieter). Lojtra je uvijek bila potrebna za popeti se: na tavan, na sjenik, na krovište, na kakvu voćku, na voz sijena, na stog slame… Razlikujemo nekoliko vrsta lojtri: prenosna dogačka / doga i kratka lojtra s frlki (štapasto gazište), letvenjača s gazištima od letava, nepokretna lojtra za na tavan ili iz jedne prostorije u drugu povišenu s daščanim gazištima (debela lojtra) i lojtra raspirača (rasklopne ljestve). Svaki je muškarac morao znati napraviti lojtro s frlki. Ona se pravila od tanje bijele lipe, lipolista (Tilia cordata Mill.), zvanog lipec. Zimi bi ga posjekli, odrezali na potrebnu duljinu i objesili da se viseći suši i postane ravnim, da lojtra ne bi bila grbava. Potom bi na njem izbušili rupe i uzduž ga raspilili popola. Zatim su u njih usadili štapaste frlke (gazišta). Ostale lojtre izrađivali su stolari. Jedna vrsta lojtrice služila je kokošima za ulazak f kotec, ako se nalazio na povišenom mjestu. Bila je to obična daska s poprečno učvršćenim letvicama. Naziv lojtrica predstavljao je i dogradnju od letvica na kosi kojom se kosila pšenica za žetve. Prilikom otkosa iza sebe je ostavljala uredno složenu brazdu. Stranice zaprežnih kola također se zovu lojtre (doge i kratke), jer na njih i sliče. Dati komu lojtrico značilo je postaviti mu otvorene dlanove prekriženih prstiju kao pomoć pri penjanju. Lojtra imala je i pogrdno značenje, obično su se tako rugali visokim ljudima, pa bi se reklo da je dogaček kak lojtra. Držati komu lojtro je isto kao i pomagati mu u kakvoj krađi, i slično. Onaj tko pripoveda kodar bi lojtro ital v zrak, obično govori gluposti i bedastoće.