Sve do kraja 19. stoljeća podravskim su selima dominirale velike slamom pokrivene zadružne kuće. Kao takve bile su vrlo podložne požarima koji su odjednom znali poharati i do pedesetak kuća i štagljeva. Krajem 19. i početkom 20. stoljeća sve više se grade zidanice pokrivene crijepom. Starinska je kuća počivala na uzdužnim i poprečnim hrastovim pragovima (poceki; visina oko 50 cm, širina oko 30 cm) tesanim iz jednog komada. Na njih su okomito usađeni podboji (stupovi) visine do 2 metra, a na međusobnoj udaljenosti od nekoliko metara. Stupove su učvršćivali panti (deblje daske) koji su ukoso sezali od grede do stupa. Vijenac nastejna činile su uzdužne i vezne grede, a počivao je podbojima. Cijelu konstrukciju učvršćivali su spomenuti panti. Zanimljivo je da je drvena konstrukcija napravljena bez ijednog čavla. Umjesto njih dijelovi konstrukcije spajani su na čepove i drvenim klinovima. Preko veznih greda radi izolacije postavljane su prsnice od desek coleric. Na taj se način dobio tavanski pod koji se s gornje strane ocupal z žotom zemlom (omazao ilovačom). Prednjom je sobom (prva iža) ispod veznih greda dominirao tram (glavna debela greda). Na kraju su postavljeni rogi (rogovi), a na njih letve od grabovog pruća (jedinci – prutovi, motke približno debeli kao letve) tesane s obje strane.

Kuća se pokrivala z ritkom, za tu priliku očišćenom raženom slamom. Prostor između dva podboja zatvoren je pleterom od ljeskovog ili vrbovog pruća omazan ilovačom u koju se radi veziva stavljala voda i pljeva ili nasjeckana slama. Takvi zidovi povapneni su s gašenim vapnom razrijeđenim vodom. Na isti način građene su i klijeti i štagljevi. U ovom slučaju prostor između podbojov ispunjavao se z brvenicami (debljim daskama). Starije kuće imale su otvoreni trijem (gajnek) uzduž dvorišne strane, ograđen letvicama. Pod je bio zemljan, od nabijene ilovače. Kuće nisu imale dimnjaka, jer je dim s ognjišta odlazio na tavan gdje se sušilo meso. Većina kuća sastojala se od nekoliko prostorija; prve iže, kujne, ižice, ganka i komore.