Pogledate li etnografski predmet na popratnoj fotografiji, vjerojatno ne ćete znati o kojem se predmetu radi. Sama riječ govori da je tokač naziv dobio od kajkavskog glagola toči, odnosno tući, udarati. Neki su ga nazivali  i tokalin, što je ujedno bio i naziv za muškarca koji je tokel. Tokajla je pak žena koja je tokla. Da ne duljimo, tokač je drveni tučak kojim se u možđaru (mužaru) tuklo orahe, mak, kocke šećera da se dobije štaub, pa i prezle. Iz priložnoga se vidi izrađen rukohvat a na drugom kraju deblji dio koji mrvi i gnječi snagom udarca. Zbog toga debljeg dijela znalo se reći komu da je debel kak tokač. Na taj način istučeni orasi i mak bili su idealni za digani kolač. Sve do danas nikakvi električni melinci i slični aparati nisu dosegli kvalitetu spomenute mase tučene s tokačom v možđaru.