Od starih jela zapaženo mjesto zauzima prežgana juva koja se vrlo često nalazila na jelovniku starih Podravaca, obično za ruček (doručak). I danas je spremaju mnoge domaćice. Neki je zovu i ajnpren juva, a u Đurđevcu i falična juva. Sama priprema juhe vrlo je jednostavna i brza. Za primjer smo odabrali dva recepta; Miroslava Dolenca Dravskog i Franje Židovca, dvaju etnografa iz Novog Virja, odnosno Đurđevca, koji su ga čuli i zapisali od svojih starih kazivačica.

Židovec je u svome etnografskom rukopisu iz 1954. godine ovako opisao postupak pripreme: Uzmu se dvije velike žlice masti, tri žlice brašna i to se prži. Kad je poval / zafrig gotov zalije se hladnom vodom (1/2 l). Kad se to rastvori onda se nalije u tri litre tople vode. Osoli se po ukusu, metne se tučeno jaje, peršuna i luk. Tome se tada dade uzavrijeti.

Dolenec je u Malom virovskom etnografskom pojmovniku zapisao: Mast se stavi u tavicu, „rajnglu“ ili pliticu („ponjevca“), a kad se rastopi, stavlja se brašno i peče. Dok se zaprška peče, potrebno ju je stalno miješati da ne prigori („da se ne osmodi“). Kad zaprška porumeni, stavlja se na nju malo soka od rajčica, malo slatke mljevene paprike, a zatim se zalije toplom (ili hladnom) vodom. Da bi „prežgana juha“ bila što ukusnija, u nju se stavlja začinsko povrće (svezano koncem „petrožilovo listje“, može i mrkva, malo češnjaka i glavica luka koja se prethodno malo zapeče na tabli). Kad juha zakipi, u nju se stavljaju jaja (cijela ili prethodno istučena na tanjuru). U „prežganu juhu“ katkad se stavlja „kašica“ ili „knedli“. Da bi „prežgana juha“ (koju u nekim mjestima podravskim nazivaju „ajnprenjuha“, od njem. die Einbrennsuppe) zadobila pikantnu aromu, u nju se pred kraj kuhanja stavlja i nešto kumina (sjemenke, ili pak svježi cvat ubran u vrtu).