Govorimo li o steze (stazi) u đurđevečkome kajkavskom govoru, ona predstavlja stazu s obje strane ulice, kojom se pješačilo. Pored toga, stazom se smatrala i svaka ona koja je prečicom povezivala pojedine ulice ili kvartove đurđevečkoga naselja, ali i vodila u polje. Čepelovečka steza je put koji je povezivao Đurđevec s Čepelovcom. Pod tim nazivom podrazumijevale su se i oranice i livade s obje strane puta, pa su Đurđevčani običavali govoriti da imaju komad sinokoše (livade) ili mekote (oranice) Na steze. Pretpostavlja se da je naziv nastao od prijašnje staze kojom su Đurđevčani pješačili do Čepelovca i svojih vinograda. Davno prije, pješačenje putovima i međama do polja bila je normalna stvar, alat na leđa i put pod noge okrenuti sijeno ili okopati kukuruz, i slično. Možda je čudno što se staza protezala po međama, jer su tadašnje međe bile puno šire nego danas. Neobično, dok je bio potreban svaki kvadrat obradivog tla da se čovjek prehrani, međe su bile šire, a danas uz izobilje i neobrađene oranice orači međe oru skoro na pedalj širine, kao i rubne dijelove putova pune šljunka i polomljene opeke. Put Čepelovečka steza proteže se od Vinogradske ulice (između današnje Kožarove i Fusićeve kuće) usporedno s glavnim cestom prema Čepelovcu, na koju se spaja na samome brijegu prije njezina spuštanja prema selu.